Soldaten

   Jeden z późniejszych generałów Wehrmachtu, którzy rozpoczynali swoje bogate kariery wojskowe w jednostkach kołobrzeskich. W dniu 19.10.1914r. jako kadet pełnił służbę w I Batalionie 54 Pułku Piechoty stacjonującego w koszarach przy ul. Szczecińskiej w Kołobrzegu. W pułku zdobywał praktykę oficerską, która w znacznym stopniu została zaszczepiona przez kadrę dowódczą 54 Regimentu.

W czerwcu 1916 r. Karl Schulz otrzymał promocję na stopień porucznika z przydziałem do (3. Posensches ) Inf. Reg. 58. gdzie następnie pełnił służbę w późniejszej Reichswher, aż do 1920 r. Następny znaczący awans w karierze wojskowej otrzymał w 1926 r. obejmując stanowisko adiutanta dowódcy III Batalionu Inf. Reg. 8 w Gorlitz. W okresie III Rzeszy od października 1937 r. w sztabie Oberkommando der Wehrmacht - organizacja szkolenia. W trakcie działań wojennych pełnił różne funkcje w sztabach generalnych armii, korpusów. W maju 1943 r. obejmuje samodzielne dowództwo nad 28. Jager - Division oraz III Panzer Korps.  W latacj 1944-45 w dowództwie XXXXVI Panzer Korps.

     Pierwsze szlify generalskie otrzymuje w czerwcu 1942 r. - generalmajor, następnie w 1943 r. - generalleutnant, 1944 r. - general der infanterie. Odznaczony krzyżem kombatanckim za udział w I wojnie światowej, krzyżem żelaznym I, II klasy (1914), szpangą 1939 do krzyży, krzyżem żelaznym I klasy (1939) oraz liśćmi dębu.

Karl, Friedrich Wilhelm SCHULZ

     Kuno Dewitz, kolejny z generałów przechodzących szczeble wojskowej kariery w kołobrzeskim pułku piechoty. W okresie republiki weimarskiej, od 01.10.1920 r. do 01.10.1925 r. w stopniu porucznika, pełnił funkcje szkoleniowe w II Batalionie Saperów. Następnie przeniesiony został do sztabu III Batalionu. Zajmował się przede wszystkim szkoleniem kompanii karabinów maszynowych. W ramach oddelegowania przechodzi różne szkolenia w ośrodkach wojskowych m.in. Dreźnie. Do 1929 r. pełnił różne funkcje w kołobrzeskim pułku. W 1933 r. trafia do biura dowództwa w Berlinie. Przebywa tam do 1933 r. następnie w czerwcu powraca do Kołobrzegu i obejmuje dowództwo w jednej z kompanii pułku piechoty.

W strukturach dowódczych Infanterie Regiment 4 Kolberg do 12.10.1937 r. W późniejszym okresie piastuje różne funkcje, najczęściej dot. szkolenia w pułkach piechoty np. I.R. 244, I.R. 9. 

        W dniu 01.04.1945 r. awansuje do stopnia generalmajor.

Kuno Dewitz.

Podpis pod dokumentem.

    Hans Gollnick urodził się 22 maja 1892 r. w majątku swego ojca Górzno (Gut Gursen) k. Złotowa. Rodzicami jego byli Paul Gollnick i Elisabeth z d. Peglow. Służbę wojskową rozpoczął 22 marca 1912 r. Jego pierwszą jednostką był 3 Zachodniopomorski pruski Pułk Piechoty nr 129. 18 sierpnia 1913 r. został podporucznikiem. Na pierwszą wojnę światową ruszył w szeregach rezerwowego pułku piechoty nr 21. W sierpniu 1914 r. został ranny. Po powrocie z rekonwalescencji, od czerwca 1915 r. aż do zakończenia wojny pełnił obowiązki adiutanta, początkowo batalionu potem pułku. 5 października 1916 r. otrzymał awans na porucznika.Za wykazane na froncie męstwo został odznaczony Krzyżami Żelaznymi I i II klasy. Koniec wojny na krótko przerwał jego karierę. W 1920 r. został przyjęty do Reichswehry i pełnił służbę w kompanii piechoty 4 (pruskiego) pułku piechoty. Jesienią 1922 r. został przeniesiony do sztabu 2 batalionu (II Jäger-Bataillons) tego pułku w Kołobrzegu. 1 listopada 1923 r. awansował na kapitana, a od 1 października 1924 r. był oficerem w sztabie pułku. Na przełomie lat 1925/26 znalazł się w Wałczu, gdzie szefował 10 kompanii 4 pp. 1 października 1931 r. otrzymał tam przydział do sztabu 3 batalionu 4 pp. Służbę na tym stanowisku pełnił do 1 października 1934 r. Od 1 września 1933 r. był już majorem.  01 października 1934 r. wyznaczono go na dowódcę batalionu w pułku piechoty w Stargardzie Szczecińskim. Po przemianowaniu pułku na 25 ppz został 15 października 1935 r. dowódcą jego 1 batalionu. 1 kwietnia 1936 r. awansował na podpułkownika, a 1 października 1938 r. na pułkownika.

   10 maja 1939 r. objął dowództwo 76 ppz. Z pułkiem tym 1 września wyruszył na Polskę, a jego nadgranicznym przeciwnikiem był 18 Pułk Ułanów Pomorskich. Bił się potem pod Wizną. Końcowym sukcesem pułku w 1939 r. było zajęcie Brześcia n. Bugiem. Za działania na terenie Polski Gollnick otrzymał ponownie odznaczenia  Krzyża Żelaznego I i II klasy.Kolejną kampanią wojenną, w której uczestniczył, była wojna z Francją 1940 r. 1 czerwca 1941 r. został generałem majorem, następnie krótko przebywał w rezerwie kadrowej. Od października 1941 r. do sierpnia 1943 r. dowodził na froncie wschodnim 36 Dywizją Piechoty (Zmot.). W listopadzie 1942 r. został odznaczony Krzyżem Rycerskim Krzyża Żelaznego, 1 stycznia 1943 r. awansowany na generała porucznika, 24 sierpnia 1943 r. otrzymał Liście Dębowe do swego Krzyża Rycerskiego, a 1 października 1943 r. został generałem piechoty. Po 36 DPZ objął komendę nad XLVI Korpusem Pancernym.

W połowie marca 1944 r. przeszedł do rezerwy kadrowej. 20 maja 1944 r. został dowódcą XXVIII Korpusu Armijnego Grupy Armii „Środek” w Prusach Wschodnich. Między sierpniem 1944 r. a styczniem 1945 r. był komendantem twierdzy Memel (Kłajpeda). Od stycznia do lutego 1945 r. dowodził Grupą Operacyjną „Samland” w rejonie Sambii, a z końcem lutego 1945 r. XXVIII Korpusem Armijnym. Zasłynął w walkach w Prusach Wschodnich. W kwietniu 1945 r. przebywał w rezerwie kadrowej Wehrmachtu. Po kapitulacji Niemiec dowodził żołnierzami niemieckimi w Flensburgu.

  Hans Gollnick

   W latach 1933-45 wśród jednostek armii niemieckiej, szczególną wartością bojową charakteryzowały się oddziały strzelców górskich Jager . Miały charakter elitarny, szkolone do walk w ciężkich warunkach terenowych. Do walki w terenie górzystym przygotowywano wybrane bataliony pułków piechoty. W przypadku 4 pułku piechoty stacjonującego w Kołobrzegu był to II Batallion / 4 Infanterie Regiment (Kolberg).

   W dniu  1 października 1932 roku na dowódcę batalionu strzelców powołany został podpułkownik Erich von Manstein.  

Erich von MANSTEIN

   Jako podpułkownik uczestniczył w 1932 roku w podróży służbowej do Związku Sowieckiego, gdzie brał udział jako obserwator w manewrach letnich w rejonie Charkowa. Co ciekawe, w marcu 1943 roku dowodząc Grupą Armii "Południe" Manstein pokazał swój niebywały talent dowódczy wygrywając bitwę właśnie o miejscowość Charków.

   W dniu 1 czerwca 1942 roku został mianowany do stopnia feldmarszałka. Erich von Manstein był jedynym feldmarszałkiem, mianowanym przez Hitlera, którego rady uwzględniał powojenny rząd Niemiec przy tworzeniu Bundeswehry. W 80 rocznicę urodzin dowództwo Bundeswehry uhonorowało Mansteina wydaniem księgi pamiątkowej, zatytułowanej "Nigdy poza służbą". Jako dowód jego zdolności wojskowych, może być ocena wydana przez ówczesnego przeciwnika, Marszałka Radiona Malinowskiego (ZSRR) : "uważaliśmy znienawidzonego przez nas Ericha von Mansteina za naszego najbardziej niebezpiecznego przeciwnika, jego umiejętności techniczne, także okazywane we wszystkich wymuszonych sytuacjach, nie miały równego sobie. Sprawy być może przedstawiałyby się dla nas krucho, gdyby wszyscy generałowie Wehrmachtu posiadali jego format".

   W kołobrzeskiej jednostce sprawował swoje funkcje do lutego 1934 roku.

Nadanie żelaznego krzyża I klasy żołnierzowi 7 kompanii 4 pułku piechoty (górskiego). Akt nadania podpisany w Słupsku przez dowódcę 32 dywizji piechoty - 1941 rok.

  
   W 1934 roku do 4 pułku piechoty w Kołobrzegu, wstąpił na ochotnika Klaus, Hans Herbert v. Bismarck. Jego ojciec był bratankiem słynnego kanclerza Niemiec Otto v. Bismarck. W trakcie pełnionej służby wykazał się ponad przeciętnymi walorami przywódczymi. Ten fakt został zauważony i Klaus v. Bismarck skierowany został do oficerskiej szkoły w Dreźnie.

Klaus, Hans Herbert von BISMARCK

   W dniu 01.08.1939 roku został powołany na stanowisko adiutanta dowódcy II Batalionu 4 Pułku Piechoty, z którym uczestniczył w kampanii wrześniowej przeciwko Polsce. Po kampanii na zachodzie i rozpoczęciu działań wojennych przeciwko ZSRR w dniu 15.10.1941 roku mianowany na dowódcę w II Batalionie. Już jako dowódca aktywnie zaangażował się w zdobycie węzła komunikacyjnego w Demiańsku oraz skutecznie odpierał kontrataki oddziałów sowieckich pod Arkadowem.  W dniu 05.12.1942r. już jako porucznik przejmuje dowodzenie w 4 Zapasowym Batalionie Grenadierów. Podczas ciężkich walk w Kurlandii   (zachodnia część Łotwy) zostaje ranny i przetransportowany do kraju. Odznaczony żelaznym krzyżem I, II klasy z liśćmi dębu, odznaką szturmową piechoty, odznaką za rany, medalem za wojnę na wschodzie.  Wiosną 1945 roku w Szlezwiku - Holsztyn dostaje się do niewoli.

Hans Conrad Busch

   Hans Conrad Busch urodził się 05 marca 1915r. w mieście Landsberg nad rzeką Wartą. W dniu 03 listopada 1937r. wstąpił do wojska, odbywając służbę w 4 Pułku Piechoty w Kołobrzegu, wchodzącym w skład 32 Dywizji Piechoty z Koszalina. Wraz z rozpoczęciem kampanii przeciwko Polsce, jako podoficer mianowany zostaje  w dniu 01 września 1939r.  na dowódcę 8 plutonu karabinów maszynowych (MG) III Batalionu 4 Pułku Piechoty. 10 grudnia 1939r. został skierowany do szkoły wojskowej w Doberitz jako kandydat na oficera. W dniu 01 czerwca 1940r. mianowany na stopień oficerski porucznika Wehrmachtu. W dniu  04 grudnia 1940r. skierowany do służby w  4 plutonie III Batalionu 4 Pułku Piechoty, następnie oddelegowany od 11 stycznia 1941r. do sztabu pułku w charakterze oficera wywiadu. Z pułkiem brał udział w lecie 1941r. w kampanii rosyjskiej na stanowisku adiutanta dowódcy pułku. W dniu 23 lutego 1942r. przejmuje dowództwo 8 Kompanii karabinów maszynowych(MG). W rejonie Demiańska, 26 października 1942r. ranny w udo, trafia na leczenie do szpitala. 3 marca1943r. powraca na front i 10 maja 1943r. obejmuje dowództwo I Batalionu 4 Pułku Grenadierów.  Ponownie ranny  03 grudnia 1943r. II Batalion 4 Pułku Grenadierów przejmuje pod swoje dowództwo w dniu 01 czerwca 1944r.
W walkach wyróżnił się  szczególnym męstwem i walorami dowódczymi  II Batalionu 4 Pułku Grenadierów, za co odznaczony został  Krzyżem Rycerskim. 06 września 1944r. ponownie ranny. Po krótkiej rekonwalescencji jesienią 1944r. został przeniesiony do Sztabu Armii Rezerwowej, w której przechodzi szkolenie do stycznia 1945r. w celu objęcia dowództwa pułku piechoty. W dniu 30 stycznia 1945r. został  mianowany dowódcą 300-Pułku Piechoty. W dniu 27 kwietnia 1945r. Hans Conrad Busch trafia do sowieckiej niewoli. W trakcie służby odznaczony : Krzyżem Żelaznym II Klasy - 21.11.1939r. Krzyżem Żelaznym I Klasy - 23.12.1941r. Medal za wojnę na wschodzie - 20.07.1942r. Brązową odznaką za rany - 06.11.1942r. Srebrną odznaką szturmową piechoty - 19.03.1943r. Srebrną odznaką za rany - 03.12.1943r. Tarcza za Demiańsk - 31.12.1943r. Krzyż Rycerski Żelaznego Krzyża - 10.09.1944r.